Wzorce ras : GRAND BASSET GRIFFON VENDÉEN
 |
Wzorzec FCI nr
33 /14.02.2001/F
Pochodzenie: Francja.
Data publikacji oryginalnego wzorca: 04.05.1997
Użytkowość: jest to znakomity pomocnik myśliwego, polującego z bronią
palną na terenach o średnio zróżnicowanej po wierzchni. Szybszy od innych
bassetów, nie co uparty, odważny i wytrzymały. Od
najmłodszego wieku trzeba go przyzwyczaić do posłuszeństwa. Jego szkolenie
wymaga silnej woli i stanowczości.
Klasyfikacja FCI: grupa 6 Psy gończe, posokowe i rasy pokrewne.
sekcja 1.3. Małe psy gończe.
Podlega próbom pracy. |
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Rasa ta powstała, jak wszystkie bassety, od większych psów, w tym przypadku
od dużych gryfonów. Pierwsze prace selekcyjne zostały przeprowadzone pod
koniec ubiegłego wieku (XIX) przez księcia d'Elva, który wybierał osobniki
„o prostych kończynach”. Jednak typ utrwalił przede wszystkim Paul Dezamy.
Rozumiał on, że do polowania z gończymi na
zająca potrzebne są psy o określonym wzroście. Ustalił wzrost na około 43
cm. Dziś pies ten używany jest do polowania z bronią palną, nadaje się do
polowania na różnego rodzaju zwierzynę, od królika po dzika.
Złaja dużych bassetów wygrała V edycję Pucharu Europy w polowaniu na
zające.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Budowa lekko wydłużona. Kończyny proste. Pies nie powinien sprawiać
wrażenia małego szorstkowłosego gończego wandejskiego. Jest harmonijnie
zbudowany i elegancki.
ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Zachowanie: ma wielką pasję łowiecką; jest szybki, odważny; ma do nośny
głos; chętnie wchodzi w zarośla a nawet jeżyny.
Charakter: nieco uparty, ale mimo wszystko posłuszny. To właściciel
powinien wydawać mu rozkazy.
GŁOWA:
Mózgo czaszka:
Czaszka: nie jest ciężka, lekko wysklepiona, wydłużona i nie zbyt szeroka,
wyraźnie rzeźbiona pod ocza mi. Guz po ty liczny dobrze za znaczony.
Stop: dobrze za znaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: wydatny, dobrze rozwinięty, czarny, z wyjątkiem psów maści
białopomarańczowej, u których dopuszczalny jest brązowy; nozdrza rozwarte.
Kufa: kwadratowa, wyraźnie dłuższa niż mózgoczaszka, bardzo lekki garbonos.
Wargi: obwisłe, całkowicie zakrywające żuchwę, nadające kufie kwadratowy
wygląd, porośnięte obfitymi wąsami.
Szczęki/uzębienie: szczęki dobrze rozwinięte, zgryz nożycowy.
Oczy: kształtu owalnego, duże, ciemne, białka nie widoczne; o
inteligentnym i przyjacielskim spojrzeniu. Spojówki nie są widoczne.
Uszy: miękkie, wąskie i cienkie, porośnięte długim włosem, zakończone w
kształcie wydłużonego owalu, wyraźnie zwrócone do wewnątrz. Nisko
osadzone, poniżej linii oczu. Wyciągnięte do przodu powinny sięgać po za
wierzchołek nosa.
SZYJA:
Długa i mocna, muskularna, grubsza u nasady, bez podgardla.
TUŁÓW:
Wyraźny tu łów basseta, ale nie przesadnie długi.
Grzbiet: długi, szeroki i prosty, nigdy nie łękowa ty, ani wysklepiony w
miejscu przejścia w odcinek lędźwiowy; kłąb bardzo nie znacznie za
znaczony.
Lędźwie: mocne, dobrze umięśnione i lekko wysklepione.
Klatka piersiowa: dość szeroka i głęboka (do łokci).
Żebra: za okrąglone, nigdy nie płaskie, ani cylindryczne. Klatka piersiowa
nieco węższa na wysokości łokci co ułatwia poruszanie się.
Słabizny: raczej pełne, brzuch nigdy nie jest podkasany.
OGON:
Gruby u nasady, zwężający się stopniowo ku końcowi, dość wysoko osadzony,
noszony szablasto wygięty lub lekko za kręcony, nigdy nie za kręrcony na
grzbiet, ani noszony na bok, raczej długi.
KOŃCZYNY:
Kościec mocny; suche.
Kończyny przednie: powinny być proste, przedramię powinno być grube,
nadgarstek nie znacznie za znaczony, ale bardzo mocny.
Łopatki: długie, suche, ukośne.
Łokcie: nie powinny być ani zbyt przylegające, ani zbyt od stające.
Przedramiona: grube.
Nadgarstki: nigdy nie powinny się stykać.
Kończyny tylne:
Mocne, prawidłowo ustawione w osi tułowia.
Biodra: wyraźne.
Uda: silnie umięśnione, ale nie zbyt za okrąglone. Kościec i stawy bardzo
mocne.
Stawy skokowe: szerokie, dobrze ukątowane, nigdy nie powinny być proste.
Widziane od tyłu nie po winny być zwrócone ani do wewnątrz, ani na
zewnątrz.
Łapy: mocne i zwarte, opuszki twarde, pazury mocne. Pożądana jest dobra
pigmentacja opuszek i pazurów.
RUCH:
W akcji pies powinien sprawiać wrażenie wytrwałego i swobodnego.
Ruch pow nien być swobodny i harmonijny.
SKÓRA:
Dość gruba, u osobników trójkolorowych marmurkowa. Brak pod gardla.
SZATA:
Włos: twardy i nie zbyt długi, płasko przylegający i nigdy nie jedwabisty
czy wełnisty. Frędzle nie powinny być zbyt obfite. Brzuch i wewnętrzna
strona ud nie powinny być pozbawione włosa. Brwi dobrze wyrażone, ale nie
za krywające oczu.
Umaszczenie: białe w czarne łaty; czarne podpalane; czarne z piaskowym
podpalaniem; białe w pomarańczowe łaty; płowe z czarnym czaprakiem i biały
mi znaczenia mi; płowe z czarnym nalotem; piaskowe z czarnym nalotem i
białymi znaczeniami; piaskowe z czarnym nalotem. Tradycyjne nazwy maści:
zajęcza, wilczasta, borsucza, dzicza.
WYMIARY:
Wysokość w kłębie: - psy od 40 do 44 cm
- suki od 39 do 43 cm
z tolerancją +/- 1 cm.
WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca po winny być traktowane jako wady
obniżające ocenę w zależności od stopnia ich nasilenia.
Głowa: zbyt krótka, czaszka płaska. Kufa krótka. Depigmentacja nosa, warg
lub po wiek. Zgryz cęgowy. Oczy jasne. Uszy wysoko osadzone, krótkie, nie
dostatecznie zwinięte lub nie wystarczają co owłosione.
Tułów: zbyt długi lub zbyt krótki, bez harmonii. Grzbiet za słabo
związany. Zad spadzisty. Ogon noszony na bok.
Kończyny: niedostatecznie mocny kościec. Zbyt strome kątowa nie. Krowia
postawa stawów skokowych. Miękkie nadgarstki
Włos: niedostatecznie gęsty, delikatny.
Zachowanie: osobniki lękliwe.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- brak typu,
- przodozgryz, tyłozgryz,
- oczy różno barwne,
- niedotateczna pojemność klatki piersiowej w okolicy mostka: żebra
ściśnięte w dolnej części klatki piersiowej,
- pozrastane kręgi ogonowe,
- kończyny przednie skręcone lub pół skręcone,
- włos wełnisty,
- umaszcze niejednolicie czarne lub białe,
- znaczna depigmentacja,
- wzrost wykraczający po za ramy wzorca,
- wyraźne kalectwo, wady anatomiczne,
- osobniki agresywne lub tchórzliwe.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie
umieszczone w worku mosznowym. |
|
